Marry is een decennium lang vrijwilligster bij Beukenrode
dinsdag 13 december 2022
Voorjaar 2012 reageerde M. van Dijk op een vacature voor vrijwilliger in het gloednieuwe hospice van Beukenrode.
Van de ruim 150 aanmeldingen was zij een van de gelukkige. Inmiddels, 10 jaar later, zet zij zich nog elke week in om de gasten te verzorgen. “Zoals het leven gaat, gaat het bij Beukenrode.”
Blanco begonnen
De oplevering op 14 december 2012 maakte van Dijk van dichtbij mee. Ze is dankbaar dat ze dit heeft mogen ervaren. “Het voelt speciaal dat we blanco zijn begonnen en dit samen hebben ingevuld”. Voor haar werk als vrijwilligster volgde zij een cursus waar ze alles leerde over dagelijkse verzorging en zichzelf. Hier werd haar de vraag gesteld “je komt je aanbieden, maar wat kom je halen?”. Een vraag die ze nu kan beantwoorden. “Je loopt leeg als je alleen geeft, je moet ook iets krijgen. Ik zeg dan ook altijd: ik ‘mag’ naar het hospice.”
Er zijn voor de gasten
“Bij Beukenrode doe ik wekelijks alle voorkomende werkzaamheden, zoals het huishouden en de verzorging samen met de verpleegkundige. We assisteren de gasten tijdens hun verblijf en zijn er voor ze als ze ons nodig hebben. Door elke week te komen verbind je met het hospice.” Volgens van Dijk is luisteren de allerbelangrijkste taak. “Alles komt op de tweede plek als de gasten ons nodig hebben, zij gaan altijd voor.”
Fijne herinnering
Van de afgelopen 10 jaar zijn er bepaalde momenten waar van Dijk leuke en mooie herinneringen aan heeft. Zo was er een gast, geboren en getogen in ‘s-Gravenzande, die bij het openen van de gordijnen verrast werd door het uitzicht op de Watertoren. “Ze vergeleek zichzelf met John de Wolf die wakker wordt in een ziekenhuis met uitzicht op de Amsterdam Arena uit de bekende reclame. Later voelde zij zich gelukkig helemaal thuis in het hospice.”
Mooi mensenwerk
Of het haar af en toe nog raakt? “Gelukkig wel, ik was bang dat het mij niet meer zou raken. Maar nog steeds, na 10 jaar, ben ik er soms thuis nog mee bezig en word ik emotioneel. Daar ben ik blij mee, dan zit het er nog en dan heb ik het nog.” Van Dijk vertelt mooi dat het mensenwerk blijft en ze hier de juiste balans in heeft gevonden. “Anders had ik dit geen 10 jaar kunnen volhouden.”
Echte aandacht
“Geïnteresseerd zijn in de mens” is volgens haar de belangrijkste eigenschap voor het worden van vrijwilliger. “ Als je beschikt over deze eigenschap is de volgende stap heel gemakkelijk, dan wil je ook luisteren en de gast leren kennen. Echt aandacht geven, dat is waar het om draait.” Praten over haar meest dierbare moment vindt ze moeilijk. “Verpleegkundige Esther Mostert schrijft alles van haar af en deelt dit in haar eigen boek. Hier staat ook dit moment prachtig in beschreven zodat we het nooit zullen vergeten.”